بسم او
روزها از من و او گفته ام.. از جدال میان من ها و از فصل الخطاب منی اوست...
و اینک از پس تردیدها... جدالها و ... سکوت.. باز آمده ام
سلام
در این روزها که این خانه در سکوت بود... من پراز جنجال بود و هیاهو
حیرت و سرگشتگی
تفکر و انتظار
سئوال و جواب
و سرآخر اعتماد واطمینان
"من" به فرمانی از "او" گردن نهاد که درعمیق ترین کشمکشهای میان من ها نیز به خیالش
نمی آمد
برای نخستین بار در این حیات پرهیاهو از عمق جان "من" را به "او" سپرد و هنوز حیران که چگونه شکر این نعمت گزارد!
و اینک که فصل سرمستی آغاز میشود،
چشم در چشم باده....
نگران دگران....
ساقیا مست شدم بی تو دگر ممکن نیست
در این بهار که دست های مستان نهال عطش بر سینه ها می نشاند
و چشمها به رستاخیز اشک خواهند نشست
امید که بذر توکل در گلدان ایمان جوانه زند
که مگر عطر عاشقی "من" را به "او" پیوند دهد
از کوی تو... آهنگ دیگری کجا کنم؟
یا علی
